بازی بدون شک برای رشد عصبی و فیزیکی مفید و حیاتی است (گلدشتاین 2012) و به رشد مهارت های حرکتی، شناختی، اجتماعی و عاطفی کمک می کند (گیتون 2011؛ هیلی، مندلسون، و شورایی در دوران کودکی اولیه 2019؛ ویزبرگ، و هیرشپه-هیرش-پاس). 2013). پیاژه پیشنهاد کرد که کودکان در حین دستکاری و کشف دنیای خود به طور فعال دانش را می سازند و در طول زندگی خود در انواع مختلف بازی شرکت می کنند که از دستیابی به نقاط عطف مختلف رشدی و شناختی حمایت می کند (Berk & Meyers, 2013). بنابراین بازی در سالهای شکلگیری اسباب بازی فروشی در اصفهان زندگی ضروری است و با درگیر شدن در بازی، کودکان میتوانند مهارتهای موثر فیزیکی، اجتماعی، تخیل، خلاقیت و حل مسئله را بیاموزند. طبق گفته Feher و همکاران (2020)، چهار ویژگی تعیین کننده بازی وجود دارد. اولاً، بازی باید دارای تأثیر مثبت و سرگرم کننده باشد. ثانیاً بازی غیر تحت اللفظی است. از این رو، مضامین و سناریوهایی که در بازی رخ می دهند از آنچه در دنیای واقعی رخ می دهد جدا هستند. ثالثاً، بازی ذاتاً انگیزه دهنده است و در نهایت، بازی انعطاف پذیر است.
- ۰۰/۱۱/۰۳